Δεν είμαι καλή μαμά

versek.aranyosiervin.com

Χριστέ μου, νααααα... αυτό είναι ένα ευαίσθητο θέμα, και ίσως στη συνέχεια, θα  διαβάσετε μερικές σκέψης που πιστεύω ότι σε πολλούς από εσάς που είναι μητέρες, έχουν διατυπωθεί.

Από τη στιγμή που κάναμε το τεστ και βγήκε θετικό, είμαστε μητέρες. Από τότε, όπως έγραψα και στο προηγούμενο κείμενο "ειλικρίνεια", είμαστε υπεύθυνες για μια ζωή. Έρχεται η στιγμή της γέννησης, και  θα αλλάξει η ζωή μας τελείως. Πλιντίρια, μαγείρεμα, καθάριζμα, και επιπλέον είμαστε 24 ώρες την ημέρα με το μωράκι μας. Μεγαλώνει, θέλει να παίξει,να παίξει και μαζί μας, κανένα επιτραπέζιο ... κ.λπ., όμως το σπίτι να είναι εντάξει, και  έχω και τον σύζυγο που δουλεύει όλη μέρα για το μιδέν, γιατί τα λεφτά που παίρνει, δεν φτάνουν ούτε για τρόφιμα, όχι και να πληρώσεις τους λογαριασμούς.

Όλο το πρωί μαγίρεμα, καθάρισμα κατάφερα τα πάντα που χρειάζετε, λίγο πολύ το σπίτι είναι εντάξει, αλλά γιατί, αφού σε λίγο πάλι θα είναι σαν ένα χωριό μετά από ένα ανεμοστρόβιλο. Και στο μπάνιο έριξα ένα σορό χλορήνη, ξεσκόνισα, τα χαλιά λαμπερά, η μύγα πέφτει στο κώλο από το γυαλιζμένο σπίτι (όπος στη Ουγγαρία το λέμε). Το βράδυ, κοιμίζω το κοριτσάκι μου, την κοιτάω και γυρνάει το μυαλλό μου: τι είναι πιο σημαντικό για μένα: το καθαρό σπίτι ή το παιδί μου.

Σε αυτή την περίπτωση, φωτίζομαι, και όλα αφήνω για λίγες μέρες, και περισσότερες ώρες από τη μέρα ζωγραφίζουμε μαζί, την μαθένω πως πρέπει να κάνει μία καρδούλα ή χρωματίζουμε σε ένα μπλοκάκι που έλαβε από τη Ελισαβετ, ενώ τρέχει για τη ιατρική τσαντούλα να μετρήσει τον πυρετό μου, με χτενίζει και μου λέει: «όμορφη είσαι μαμά" στη συνέχεια έρχεται το βράδυ που βγένουμε λιγάκι, πάμε να φάμε παγωτό, πάμε παιδική χαρά, ή πάμε στο Αλέξανδρο, στο φίλο της μικρούλας μου, να παίξουν, ή στα φουσκωτά καμιά φορά, δηλαδή έξω από το σπίτι. Γυρνάμε στο σπίτι, κάνουμε μπάνιο, βραδινό, νάνι (λέμε).

Συναρπαστικά περάσαμε μια μέρα μαζί, και στη συνέχεια μια δεύτερη, αλλά μετά επιστρέφω στην προηγούμενη σειρά, επειδή τα ρούχα συλλέγονται, η σκόνη πάλι ήδη φαίνετε στο ράφι, πρέπει πάλι να μαγιρέψω, έτσι όμως δεν έχω χρόνο για το παιχνίδι με το παιδί μου, θα ήθελα να είμαι καλή μαμά, καλή γυναίκα, καλή νοικοκυρά αλλά όλα μαζί δεν μπορώ. Μέχρι το  βράδυ θα έχω και άγχος, νεύρα, κακή μαμά θεωρώ τον εαυτό μου, μερικές φορές βγένουν τα δάκρυα μου, αλλά εκείνη στιγμή έρχοντε τα δύο χεράκια, που αγκαλιάζουν το λαιμό μου, λέγοντας: «μαμά... μη κλαίς, σε αγαπώ". Στην περίπτωση αυτή, ακόμα περισσότερο κλάμα ρίχνω, γιατί νιώθω πολύ πιο κακή μητέρα.

Μετά συνεχίζουν οι σκέψεις. Στο άλλο παιδάκι οι γονείς του ήδη πήρανε πολύ ωραίο ποδήλατο (το παιδάκι ακόμα δεν ξέρει ποδήλατο), στο κοριτσάκι μου, που ξέρει με δύο ρόδες, χωρίς βοηθητικές, πάει και 1 χρόνο, δεν μπορούσα να πάρω, γιατί δεν έχουμε λεφτά. Το άλλο παιδάκι έχει τα πάντα, το δικό μου δεν μπορεί να τα έχει όλα αυτά, γιατί δεν έχουμε λεφτά. Τα αλλά τα παιδιά κάθε μέρα έχουν τα φρούτα, τα γιαούρτια...κλπ., στο δικό μου δεν μπορώ να τα πάρω καθημερινά. Τα αλλά τα κοριτσάκια έχουν καινούρια φορεματα, εμείς όχι. Δεν ζηλευω όλα αυτά, απλά λυπαμε το κορίτσι μου, γιατί δεν τα έχει αυτά, που έχουν τα αλλά, και νιώθω άσχημα. Πονάει η καρδιά μου, πονάει και τώρα, όπως γράφω, και κλαίω και τώρα, γιατί δεν είμαι καλή μαμά. Δεν μπορώ να δουλέψω, δεν έχω βοήθεια. Η μαμά μου δεν την έχω κοντά μου, αλλά  δεν έχω ούτε πεθερά (πολλές γυναίκες δεν θέλουν, εγώ θα ήθελα μια πεθερά τόσο πολύ), για να μπορέσω να αφήσω τουλάχιστον για λίγες ώρες την μικρή μου, και να πάω κάπου να δουλέψω (πηγαίνω σε ένα απαρτμάν, να καθαρίσω δωμάτια, εκεί τουλάχιστον μπορώ να πάρω μαζί μου την μικρή μου, και έχω και πολύ καλό αφεντικό), που πάλι θα ένιωσα άσχημα, γιατί δεν θα ήμουνα μαζί με το παιδί μου, αλλά θα είχα παραπάνω λεφτά για να της δώσω παραπάνω. Εμείς δεν έχουμε μαγαζί, δεν έχουμε νοικιαζόμενα, ούτε λεφτά, να ξεκινήσουμε κάτι. Αυτό, που κάνω, μου αρέσει παρά πολύ, αλλά δεν ξεκίνησε ακόμα, δεν έχω ακόμα πολύ δουλειά, δεν έχω πολλές πελάτησες, και το χειμώνα μάλλον ούτε τόσο θα έχω, αλλά ελπίζω, θα ερθούν τα κορίτσια. Και πάλι νιώθω ότι δεν είμαι καλή μαμά, γιατί δεν φτάνω στα πουθενά, δεν έχω να δώσω παραπάνω. 

Πού είναι η διέξοδος από αυτό; Θέλω να είμαι καλή μητέρα!